آیا تنش بین کره شمالی و جنوبی در ۲۰۲۳ به تقابل نظامی میانجامد؟
تاریخ انتشار: ۱۵ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۷۷۲۹۳۶
پس از دور جدید آزمایشهای موشکی کره شمالی، کره جنوبی خواستار رزمایش مشترک هستهای با آمریکا شده است؛ با این تفاسیر آیا تنش بین دو کره در ۲۰۲۳ به مرحله تقابل می انجامد؟
به گزارش مشرق به نقل از فرانس۲۴ پس از یک سال که مشخصه بارز آن آزمایشهای موشکی مکرر کره شمالی بود، شروع سال ۲۰۲۳ میلادی تا اندازه زیادی به سال ۲۰۲۲ شباهت دارد زیرا پیونگیانگ اول ژانویه یک موشک کوتاهبرد دیگر را به طور آزمایشی پرتاب کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی روز یکشنبه خواستار افزایش تصاعدی موجودی زرادخانه هستهای این کشور (شامل تولید انبوه موشکهای دارای کلاهک هستهای) در سال جاری شد. کیم در نطق سال نو خود حتی آشکارا کره جنوبی را یک «هدف» توصیف کرد.
کریستوف بلاث، کارشناس حوزه «دو کره» در دانشگاه بردفورد، میگوید که این درخواست و نطق گویای همه چیز است زیرا پیونگیانگ در گذشته از استفاده از این واژه اجتناب میکرد زیرا به حفظ ایده «اتحاد دوباره دو کشور برادر» نیاز داشت.
دانیلو دلهفاو، استادیار محقق موسسه «تیم بینالمللی مطالعات امنیتی» مستقر در ورونا، بر این باور است که تحولات چند روز اخیر نشان میدهد که وقتی پای کره شمالی در میان باشد، «ما در شرایط بسیار نگرانکنندهای قرار میگیریم.»
نخستین اتفاق پنج پهپاد پرتابی کره شمالی به حریم هوایی کره جنوبی در ۲۷ دسامبر بود، پهپادهایی که سامانه پدافند هوایی سئول را به چالش کشید. بلاث میگوید: کره شمالی میخواست ثابت کند که قادر به نمایش موفقیتش در این حوزه است؛ حوزهای که همسایه جنوبیاش هنوز موفق به تحقق آن نشده و این در حالی است که کره جنوبی از لحاظ فناوری، دست بالا را نسبت به پیونگیانگ دارد.»
احتمالی که تاکنون سابقه نداشته
یون سوکیول، رئیس جمهور کره جنوبی در گفتوگویی که روز دوشنبه منتشر شد، گفت که «چتر هستهای و بازدارندگی گسترده آمریکا دیگر برای اطمینان دادن به کره جنوبی کافی نیست.» یون با درخواست برگزاری رزمایش مشترک هستهای با آمریکا، تعجیب ناظران را برانگیخت.
بلاث درباره این اظهارات گفت: این بدان معنا نیست که سئول در حال برنامهریزی جهت دستیابی به سلاح هستهای در آینده نزدیک است.
دلهفاو میگوید: چنین رزمایشهایی شامل شبیهسازی حمله هستهای کره شمالی و تدارک واکنش سئول است؛ هم واکنش متعارف و هم هستهای. چنین رزمایشی در صورت برگزاری، نخستین باری خواهد بود که یک کشور غیرناتو، چگونگی کار با تسلیحات هستهای را فرا میگیرد.
به نوشته نشریه «چوسون ایلبو»، واشنگتن از این رزمایش استقبال میکند هرچند دولت جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا از تایید رسمی آن خودداری کرده است. بایدن در پاسخ به سوالی درباره این موضوع، با یک «نه» کوتاه، به وضوح پاسخ منفی داد.
بلاث افزود: با این حال، صرفاً احتمال برگزاری چنین رزمایشی، پیامی را به پیونگیانگ مخابره میکند. مطرح کردن احتمال برگزاری رزمایش راهی است تا سئول از طریق آن به پیونگیانگ بفهماند که در صورت بمباران اتمی از جانب آنها، حمله هستهای تلافیجویانه متناسبی در کار خواهد بود حتی اگر کره جنوبی به خودی خود سلاح هستهای نداشته باشد.
دلهفاو اضافه کرد: این اقدام همچنین راهی برای اعمال فشار بر پاشه آشیل کیم است. یکی از هراسهای بزرگ کره شمالی، دستیابی همسایه جنوبیاش به سلاح و توانمندی هستهای است. با توجه به این ترس، رزمایشهای مشترک سئول و واشنگتن، به کره جنوبی این امکان را میدهد که ورقی متناقضنما با دو کارکرد رو کند؛ قدرتنمایی هستهای در عین پایبندی رسمی به معاهده منع گسترش!
اشتباه محاسباتی کیم
اظهارات رئیس جمهور کره جنوبی بخشی از تغییر مسیر گستردهتری است که دولت محافظهکار یول به اجرا درآمده است.
دلهفاو دراینباره گفته است: سیاست دولت کنونی کره جنوبی، در مقایسه با رویکرد دولت لیبرالی که قبل از یون سوک یول بر سر کار بود و آغوشش به روی راهکار دیپلماتیک با پیونگیانگ باز بود، کاملاً در تضاد بوده و در حال حاضر دلیل تشدید تنش تا اندازهای به این موضع جنگطلبانه مربوط است.
یول همچنین در گزارشی دولتی، به این موضوع اشاره کرده که تمایل دارد تا کره شمالی را به عنوان یک کشور «دشمن» در نظر بگیرد؛ لقبی که در سال ۲۰۱۸ از کنار نام کره شمالی حذف شده بود!
بلاث میگوید که در این بین، پیونگیانگ پس از برگزاری اجلاس در سال ۲۰۱۸ با دونالد ترامپ، رئیس جمهور وقت آمریکا، بلاتکلیف است. جان بولتون، مشاور امنیت ملی دولت وقت آمریکا مقرر کرده بود که پیش از تعدیل تحریمها علیه پیونگیانگ، کره شمالی باید به طور تمام و کمال از برنامه هستهای خود دست بکشد و این کشور به هیچ عنوان قادر به پذیرش این موضوع نبود.
کره شمالی پس از مواجه شدن با رویکرد جنگطلبانه دولت ترامپ که رد ادامه با تمرکز دولت بایدن بر روسیه و چین همراه شد، تصمیم گرفت تا «فشار بر کره جنوبی را افزایش دهد به این امید که سئول بتواند متحد آمریکایی خود را برای تعدیل موضع در قبال پیونگیانگ، ترغیب کند.»
بلاث افزود: اما کیم دراینباره مرتکب یک اشتباه محاسباتی شد. یول به هیچ عنوان مطابق انتظار کیم واکنش نشان نداد و در عوض، واشنگتن را برای حضور نظامی بیشتر در منطقه تهییج کرد. در واقع، رئیس جمهور کره جنوبی با ترغیب آمریکا برای فراهم کردن سلاح بیشتر برای سئول، پاسخ تهدید کره شمالی را میدهد. در حال حاضر، شاهد تسلیح کره جنوبی هستیم.
با تمام این تفاسیر، نباید چندان هم بدبین باشیم؛ هر دو تحلیلگر کاملاً آشکارا اعلام کردهاند که غیرمحتمل است که تشدید تنش کنونی به درگیری مستقیم منجر شود.
دلهفاو گفت: کره شمالی میداند که تا کجا میتواند پیش برود و چه محدودیتهایی دارد زیرا این کشور از لحاظ اقتصادی به چین وابسته است؛ کشوری که تمایلی ندارد تا شبهجزیره کره درگیر جنگ شود. به هر حال، پیونگیانگ میداند که آمریکا از لحاظ نظامی قادر به شکست دادن کره شمالی است. با این وجود، دو کره بازی خطرناکی را آغاز کردهاند. خطر اینکه یک حادثه ناخوشایند، کنترل شرایط را از دست دو طرف خارج کند، همیشه وجود دارد و از این منظر، پرتاب پهپاد از کره شمالی در بحبوحه تنشهای فزاینده، احتمال وقوع حادثهای غیرعمدی اما با عواقب جبرانناپذیر را افزایش میدهد.
بلاث در پایان نتیجهگیری کرد: و حتی اگر چنین اتفاقاتی هم رخ ندهد، این واقعیت همچنان برقرار است که کره شمالی آزمایشهای موشکی زیادی انجام میدهد و در سوی مقابل کره جنوبی، به طور فزایندهای مواضع خصمانه اتخاذ کرده و جنگطلبتر میشود. این دو تحول، میتواند از این به بعد به «هنجارهای جدید» در روابط دو کره بدل شود.
منبع: مشرق
کلیدواژه: سالگرد شهادت حاج قاسم قیمت واشنگتن سلاح هسته ای دولت بایدن روسیه جان بولتون برنامه هسته ای زرادخانه هسته ای پیونگ یانگ دونالد ترامپ کره شمالی فرانس 24 کره جنوبی چین خودرو قیمت های روز در یک نگاه حوادث سلامت پیونگ یانگ رئیس جمهور کره جنوبی کره شمالی هسته ای دو کره
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۷۷۲۹۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیا نفوذ روسیه در قفقاز جنوبی کاهش یافته است؟
به گزارش خبرآنلاین عرب نیوز در تحلیلی نوشت: آیا قفقاز جنوبی به خاورمیانه جدیدی تبدیل شده است یا به میدان بازی ثانویهای برای منافع ژئوپلیتیک خاورمیانه تبدیل شده است؟ تحلیلگران اغلب از پرونده سوریه برای پیوند هر دو منطقه استفاده می کنند. ما در هر دو موضوع همان بازیکنان را مشاهده میکنیم: ترکیه، روسیه، ایران و در پس زمینه، اروپاییها و ایالات متحده. با این حال، آنچه که به عنوان «خاورمیانه جدید» توصیف میشود، رابطه جدید شکل گرفته بین روسیه و ترکیه است.
پس از بحران قره باغ و پیامدهای جنگ اوکراین، یک تغییر ژئوپلیتیکی بزرگ رخ داده است. ارمنستان، آذربایجان و گرجستان اکنون حضور جهانی قویتری دارند و به طور فعال به دنبال تغییر استراتژیهای سیاست خارجی خود از نفوذ روسیه هستند. آذربایجان روابط خود را با ترکیه، اسرائیل و اتحادیه اروپا تقویت کرده و ارمنستان که از حمایت روسیه ناامید شده است، به وضوح تعامل خود را با اتحادیه اروپا و به ویژه فرانسه گسترش داده است. همچنین، ارمنستان به دنبال گسترش روابط نظامی با هند است. گرجستان نیز با آشفتگی داخلی مواجه است و به دنبال تقویت روابط خود با ایالات متحده، چین و اتحادیه اروپا است.
بسیاری از تحلیلگران معتقد هستند که در دوران پس از جنگ اوکراین، نفوذ روسیه در این منطقه کاهش داشته است و ترکیه، کشوری است که بیشترین سود، به ویژه از طریق اتحاد با آذربایجان، را از وضعیت فعلی این منطقه برده است.
با این حال، آیا این وضعیت برای مدت طولانی تداوم خواهد داشت؟ آیا ارتش روسیه آنقدر بر جبهه اوکراین متمرکز است که در این منطقه حیاتی برای مسکو زمین بیشتری را از دست دهد؟ اگر این فرضیه درست باشد، اثرات این مهم به سایر کشورها و مناطق تحت نفوذ روسیه مانند آسیای مرکزی گسترش خواهد یافت.
به نظر میرسد این فرضیه درست نباشد. اگر وضعیت فعلی این منطقه با اتفاقات سال ۲۰۰۸ گرجستان مقایسه بشود، مشاهده میشود که روسیه به راحتی شکست نخواهد خورد. با وجود اینکه مسکو قادر به حفظ منافع خود در آنجا بود، ارتش را به آن منطقه گسیل کرد. روسیه نیروی غالب در این منطقه است. این کشور به عنوان دومین قدرت نظامی جهانی رتبه بندی شده است و مجموعه گستردهای از داراییهای نظامی خود از جمله بزرگترین نیروی تانک و یکی از بزرگترین زرادخانه های هستهای را حفظ کرده است. بر اساس بررسیهای نظامی، مسکو با بیش از ۱.۳۲ میلیون پرسنل نظامی فعال و طیف گستردهای از قابلیت های از زمین به هوا به دریا حضور قابل توجهی در صحنه جهانی دارد.
از سوی دیگر، ترکیه هشتمین ارتش قدرتمند جهان را دارد اما ارتش این کشور به خوبی مدرن شده و گسترش قابل توجهی داشته است. با تمرکز بر پیشرفتهای تکنولوژیکی و اعتماد به نفس، نیروهای مسلح ترکیه با داشتن مجموعه ای متنوع و پیچیده از سخت افزار نظامی و یک صنعت دفاعی قوی به یک بازیگر کلیدی در ناتو و فراتر از آن تبدیل شده اند.
روسیه هنگام تمرکز بر قفقاز، حضور نظامی استراتژیک خود را به ویژه در مناطق آبخازیا و اوسیتیا جنوبی حفظ میکند. در آبخازیا، پایگاه نظامی هفتم روسیه میزبان حدود ۴۵۰۰ پرسنل است، در حالی که پایگاه نظامی گارد چهارم اوسیتیا جنوبی میزبان حدود ۳۵۰۰ پرسنل است. علاوه بر این، روسیه دارای پایگاه نظامی ۱۰۲ در گیومری ارمنستان و پایگاه هوایی ۳۶۲۴ در فرودگاه Erebuni در نزدیکی ایروان است که تعداد پرسنل آن از ۳۲۱۴ تا ۵۰۰۰ نفر تخمین زده شده است. این پایگاهها نقش مهمی در نفوذ روسیه دارند. در همین حال، ترکیه هیچ پایگاه نظامی رسمی در منطقه قفقاز ندارد. با این حال، این کشور همکاری نظامی نزدیک با آذربایجان، از جمله تمرینات نظامی مشترک و توافقنامه های دفاعی را حفظ میکند. این مشارکت به ویژه در طول درگیری قره باغ آشکار بود، جایی که حمایت ترکیه نقش مهمی در پیروزی باکو در درگیریهای پیش از سپتامبر ۲۰۲۳ ایفا کرد، زمانی که کنترل کامل منطقه مورد مناقشه با ارمنستان را به دست آورد. حضور نظامی ترکیه در منطقه بیشتر به اتحاد و حمایت استراتژیک مربوط می شود تا پایگاه های فیزیکی.
از بسیاری جهات، ما امروز در یک مقیاس بزرگتری از عواقب جنگ گرجستان در سال ۲۰۰۸ زندگی میکنیم .این یک پیچ و تاب جالب است زیرا ترکیه برای روسیه همان استراتژی روسیه را برای ایالات متحده در میادین مختلفی چون سوریه و آفریقا اعمال میکند. هر دو کشور به دنبال جلوگیری از درگیریهای مستقیم هستند و یک روش عملیاتی پیدا کرده اند که مقابله غیرمستقیم را با همکاری در عرصههای دیگر ترکیب میکند. ما باید به یاد داشته باشیم که این منطقه از لحاظ تاریخی یک میدان نبرد برای قدرت های امپراتوری، از جمله امپراتوری عثمانی، ایران و روسیه بوده است. به همین دلیل است که با گسترش احتمالی جنگ در اوکراین، مقایسه وضعیت قفقاز جنوبی با خاورمیانه مناسب نیست. در عوض، ما باید جنگ روسیه و ترکیه در قرن نوزدهم را به یاد داشته باشیم. این جنگ در قفقاز انجام شد. یک چیز روشن است: نفوذ روسیه در یک چشم بر هم زدن کاهش نخواهد یافت، به ویژه که مسکو با افزایش چشمگیر ظرفیت نظامی صنعتی خود اکنون اقتصاد جنگی دارد.
۳۱۱۳۱۱
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902311